18 juni t/m 13 juli

Wat een leuke momenten hebben we weer achter de rug.

Het examen fuifje van Maurice, optredens in Bad-munstereifel, een Sarah serenade,
een Eximent-WK barbecue.
Ook is de tijd aangebroken dat het verband er eindelijk af mag.
Wat kunnen 12 weken lang duren.
Tevreden ben ik helemaal niet, het is een flinke knoeperd geworden.
Heb eens gemeten met de schuifmaat en de tepel op de linkerborst is 1,5 cm groter in doorsnede. Vind dat echt niet uitzien.
Ik weet me nog te herinneren dat de chirurg zei, ik kan er altijd nog iets vanaf halen.
We zullen zien als we 3 juli op controle moeten.
3 juli, pff dat wordt me toch een ren en vlieg dagje.
10.20u op controle bij de plastisch chirurg.
13.30u naar de dokter.
16.00u diploma uitreiking Maurice.
19.00u afscheidsmusical Sven.
We hebben het allemaal mooi gered.
De tepel wordt nog eens bekeken op 19 augustus, is hij niet verder gekrompen wordt er iets vanaf gesneden, er kan altijd iets vanaf maar nooit erbij.
Het tatoeëren zal dus helaas nog even worden uitgesteld.
(onderaan een foto van hoe het nu uitziet)
De diploma uitreiking was leuk en emotioneel, zoonlief werd zelfs uitgeroepen tot beste van de economie/handel klassen, hij mocht dus 2x de bühne op.
De musical was ook weer emotioneel maar goed gedaan.
Als afsluiter van deze mooie emotionele en daardoor slopende dag zijn we nog een heerlijk ijsje gaan eten bij Calvi, even afschakelen en nagenieten.
Over een weekje is er vakantie, dan is de basisschool periode ook voor goed afgesloten.
Gekke gedachte, het kind zijn gaat steeds meer uit de kinderen.
De dagen daarna verlopen relatief rustig.
Maandag 7 juli realiseer ik me dat morgen de 8^ste een klote dag is, de dag dat mijn paps stierf.
We proberen ons erover heen te zetten.
Wat heb ik die man gemist het afgelopen anderhalf jaar, maar tevens ben ik dankbaar, ontzettend dankbaar dat we iets goeds hebben terug gekregen, het klinkt misschien raar maar op het moment weet ik het even niet beter te verwoorden.
Ik hoop dat de mensen om wie het gaat me wel begrijpen wat ik bedoel en voel.
Mam, je hebt het weer voor elkaar, Hou van jullie alle 2. Jullie zijn toppertjes.
Als ik op dinsdag 8 juli om 18.20u door de email loop zie ik een bericht van mam dat er iets op monuta, de herinnerings site van pap is geschreven.
Vanaf dat moment ben ik helemaal van slag af, heb alleen nog maar kunnen huilen.
Heb ik mezelf er dan zo over heen proberen te zetten dat ik het zelfs de afgelopen dag ben vergeten, nee toch….., ja… het schijnt van wel. Kut.
Herm en ik trekken onze schoenen aan, gaan een boeketje rozen halen en brengen het naar mam, helaas is ze niet thuis, dus zetten we de bloemen bij het hoekje van pap neer.
Eindelijk wordt ik wat rustiger, maar het schuldgevoel blijft.
Hoe heb ik dit kunnen verdringen.
Heb hoofdpijn en stop voor vandaag met het dagboekje.
Verder is de week rustig verlopen, hebben we met Odeon de plastic Hero zakken verspreidt, zijn we een ijsje gaan eten en hebben we vanaf deze week echt vakantie.
Ook de schoolvakantie is over 2 dagen want donderdag 10 juli maakt Sven zijn laatste.
Dahaaag basisschool, een hoofdstuk dat nu voorgoed wordt afgesloten.